A PROPORCIÓN ÁUREA
A proporción áurea foi usada como unha das primeiras regras de composición fotográfica. Anteriormente érao tamén na pintura e a expresión artística en xeral.
A proporción áurea é un dos principios formais da composición visual que foi utilizado desde a antigüidade. Esta proporción atopouse tanto en murais exipcios como mesopotámicos e aztecas, entre outras moitas culturas.
Ao longo da historia os artistas e científicos trataron de analizar que fai bo e efectivo un deseño ou unha composición fotográfica.
Matemáticos gregos, entre os séculos III e V a.C., teorizaron sobre o que chamaron a Proporción Áurea. Esta proporción é o número irracional que vincula dous segmentos da mesma recta.
Os gregos identificaron unha regra que parecía ser unha proporción máxica ou divina. Esta divina proporción divide o espazo ou as liñas nunha imaxe pracenteira. Os seus estudos leváronos finalmente a describir as dimensións matemáticas precisas desta proporción ideal e chamáronlle número áureo ou número de ouro.
Este número áureo, tamén chamado Número Phi, achouse dividindo un segmento en dous partes, A e B. A parte A é máis longa que a parte B, e a lonxitude total da recta ten a mesma relación coa que A con B.
A sucesión de Fibonacci
Fibonacci é o pai da sucesión de números que leva o seu nome e que está intimamente relacionada coa proporción áurea. A sucesión de Fibonacci é unha serie de números infinitos no que cada unha desas cifras é o resultado da suma das dous anteriores. Curiosamente, o resultado da división de cada parella de números consecutivos da súa sucesión, dá como resultado un número moi próximo ao número Phi. A partir deste achado empezáronse a facer representacións gráficas da sucesión de Fibonacci.
Se a esta serie de rectángulos trázaselle unha liña en forma de espiral unindo algúns dos vértices, achamos a tan famosa Espiral de Ouro. Esta espiral dáse con moita frecuencia na natureza.
En fotografía utilizouse esta proporción áurea desde as orixes da disciplina, tentando encadrar os obxectos nos puntos fortes desta espiral. Os resultados adoitan ser harmónicos e equilibrados utilizando esta técnica de composición.
A proporción áurea é un dos principios formais da composición visual que foi utilizado desde a antigüidade. Esta proporción atopouse tanto en murais exipcios como mesopotámicos e aztecas, entre outras moitas culturas.
Ao longo da historia os artistas e científicos trataron de analizar que fai bo e efectivo un deseño ou unha composición fotográfica.
Matemáticos gregos, entre os séculos III e V a.C., teorizaron sobre o que chamaron a Proporción Áurea. Esta proporción é o número irracional que vincula dous segmentos da mesma recta.
Os gregos identificaron unha regra que parecía ser unha proporción máxica ou divina. Esta divina proporción divide o espazo ou as liñas nunha imaxe pracenteira. Os seus estudos leváronos finalmente a describir as dimensións matemáticas precisas desta proporción ideal e chamáronlle número áureo ou número de ouro.
Este número áureo, tamén chamado Número Phi, achouse dividindo un segmento en dous partes, A e B. A parte A é máis longa que a parte B, e a lonxitude total da recta ten a mesma relación coa que A con B.
A sucesión de Fibonacci
Fibonacci é o pai da sucesión de números que leva o seu nome e que está intimamente relacionada coa proporción áurea. A sucesión de Fibonacci é unha serie de números infinitos no que cada unha desas cifras é o resultado da suma das dous anteriores. Curiosamente, o resultado da división de cada parella de números consecutivos da súa sucesión, dá como resultado un número moi próximo ao número Phi. A partir deste achado empezáronse a facer representacións gráficas da sucesión de Fibonacci.
Se a esta serie de rectángulos trázaselle unha liña en forma de espiral unindo algúns dos vértices, achamos a tan famosa Espiral de Ouro. Esta espiral dáse con moita frecuencia na natureza.
En fotografía utilizouse esta proporción áurea desde as orixes da disciplina, tentando encadrar os obxectos nos puntos fortes desta espiral. Os resultados adoitan ser harmónicos e equilibrados utilizando esta técnica de composición.
Comentarios
Publicar un comentario